شاهین پرنده ای از راسته شکاریان روزگرد و سیاهچشم از تیره شاهنینان است. شاهین جزو شکاریان بسیار جسور و با شهامت است، و با وجود آنکه از قوش کوچکتر است ولی بعلت جسارتی که دارد گاهی عموماً به عقاب وقوش حمله میکند. در حدود ۴۰ گونه از این پرنده شناخته شده است که با نامهای گوناگون زیستگاهشان در سراسر کره زمین پراکنده است. شاهین عموماً آشیانه خود را در کوهستانهای بلند و دور افتاده و در غارهای مشرف به پرتگاهها و صخرهها بلند میسازد ولابلای صخرههای کوهستانی تخم گذاری میکند. گونههای مختلف این پرنده در کوههای ایران فراوان است. شاهین را صیادان جهت شکار تربیت میکنند. زیستگاه این پرنده در کوهستانهای بلند و دور افتاده، و آشیانه خود را در غارها مشرف به پرتگاهها و صخرهها بلند میسازد.
از خانواده ی شاهینیان است.دارای قرنیه ی سیاه می باشد.پشت و روی بال آن دارای پر های طوسی,روی سینه ی آن سفید و دارای لکه های مشخص می باشد.(عکس مربوط به شاهین نمی باشد.) فرق بالغ و نا بالغ آن در این است که پرنده بالغ سینه ی نسبتا کرم رنگ دارد. لازم بذکر است که قانون مشخصی برای نام شاهین وجود ندارد.اختلاف نظر در مورد نامbarbary falcon و peregrine falcon بسیار زیاد است.توضیحات داده شده در موردbarbary falcon بود.
شاهین در پارسی یعنی «شاهانه»، مانند آهنین که ریشهاش از آهن میآید. شکار کردن با شاهین با آنکه تاریخ اش به دوره پادشاهی آشور میرسد، بدون شک در دوره ساسانی ورزش شاهان بوده زیرا در دوره اسلامی گسترش یافت. شکار با شاهین پس از آن به اروپا گسترش پیدا کرد. نام شاهین میتواند از شکار کردن شاه با پرنده شکاری ریشه گرفته باشد.
شاهین روزگاری در سراسر دنیا میزیست. اما امروزه به شدت کمیاب شده ودر بعضی جاها دیده میشود. احتمالاً معدودی از پرندگان میتوانند تندتر از شاهینها پرواز نمایند. گاه سرعتش هنگام شکار به ۲۹۰ کیلومتر در ساعت میرسد. طول آن به ۴۶ سانتیمتر میرسد. بالهای گستردهاش به ۱۰۹ سانتیمتر میرسد. شاهینها به پرندگان به اندازه خود وگاه بزرگتر از خود نیز حمله میکنند، بسیاری از پرندگان را میکشند. در فرهنگ معین آمده است که برخی خلبانان از حمله شاهین به هواپیما گزارش کردهاند و این نشان دهنده جسارت شگفت این پرنده است.